یکی از ریشه های قدیمی فناوری واقعیت مجازی در عصر آنالوگ به برجسته بینی یا استریوسکوپی (stereoscopy) بر میگردد.
شیوه‌ای است برای ایجاد تصور سه‌بعدی در بیننده بوسیلهٔ دید دوچشمی. در بیشتر روش‌های برجسته‌بینی دو تصویر معمولی دوبعدی با اندکی تفاوت مقابل چشم راست و چپ قرار می‌گیرند. این دو تصویر دوبعدی در مغز تلفیق شده و دیدن تصویری سه‌بعدی را به بیننده القاء می‌کنند.
مبنای برجسته‌بینی نشان دادن تصاویر متفاوت به چشم چپ و راست است. در شکل قدیمی این کار بوسیلهٔ برجسته‌بین انجام می‌شود. در شکل امروزی در سینمای سه‌بعدی این کار توسط عینک سه‌بعدی انجام می‌شود که انواع متفاوتی دارد، مثلاً عینک رنگی یا عینک قطبیده. در روش عینک رنگی، تصویر روی پرده تلفیقی از دو تصویر است و بیننده که عینکی قرمز و آبی به چشم دارد، با هر چشم فقط یکی از این تصاویر را می‌بیند و در نتیجه فیلم را سه‌بعدی تصور می‌کند.
تصویری قدیمی از کاربرد استریوگراف در آموزش
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.